53

من هرچی تاحالا ایمیل های خودمونی و برآمده از دل زدم تا حالا بی برو برگرد جواب گرفته. ایمیل های خیلی کوتاهی که صرفا به استاد گفتم میخوام این دانشگاه درس بخونم و دنبال استادی با علاقه های مشابه خودم بودم. صرفا هم یه رزومه اتچ کردم. هرچقدر ایمیل خفن و به تبعش طولانی تر زدم کمتر جواب گرفته. استادا به خصوص توی کانادا معروفن به اینکه اصلا و یا با درصد خیلی خیلی پایینی جواب ایمیل میدن که این اخلاقشون به شدت روی اعصاب هست. باز آمریکایی ها به نسبت بهترن حتی اگر تمپلیت بفرستن یا جوابشون منفی باشه.

کانادایی جماعت جوابش مثبت هم باشه ممکنه ایمیلت رو جواب نده حتی :)) واسه همینم پوزیشن و استاد پیدا کردن توی کانادا کار سختی به حساب میاد در حالی که شما توی اروپا یه پوزیشن اعلام میشه و تا جایی که من اطلاع دارم یه کمیته تصمیم گیرنده هست و شما با استادی در ارتباط نیستی. اول لیست میشی و بعد مصاحبه داره. البته کانادا هم الان دقیقا یکی از دانشگاه هاش برای من این شکلی شده.

این قضیه لیست شدن مال زمانی هست که تعداد متقاضی ها خیلی زیاد باشه. بنابراین ناچارن که مثلا اول 10% برتر رو از نظر رزومه انتخاب کنن و از بین اون 10% با مصاحبه نتیجه نهایی رو اعلام میکنن. توی کانادا به صورت خودکار وقتی استاد پیدا نمیکنی باید 99% منتظر ریجتکتت باشی( توی رشته های مهندسی عموما) به این رشته ها عموما میگن استاد محور. همون گام استاد پیدا کردن که همه برای اپلای کانادا میگن یکی از سخت ترین کارای دنیاست. چون کمتر استادی جواب ایمیلت رو خواهی داد مگر رزومه خوب + شانس. بدون اولی تا حالا زیر1% کسی تونسته پذیرش بگیره ولی دومی هم نقش بی اهمیتی نداره. رزومه شما فوق العاده هم باشه یک سال ممکنه استاد بودجه ای نداشته باشه که بتونه دانشجو بگیره به خصوص برای مستر خیلی پیش میاد.

پذیرش و فاند مسترز یا همون ارشد برای یه اینترنشنال یا غیر کانادایی سخت تر از پذیرش دکترا هست. در حالی که عموما فکر میشه که برعکسن و باید هم این شکلی باشه ولی نیست. چندین دلیل میشه اورد. یکی اینکه شهریه دانشجو های اینترنشنال توی خیلی از دانشگاه های کانادا(تا جایی که من دیدم توی همه) ممکنه چندین برابر دانشجوی کانادایی باشه. بنابراین استاد فاند بیشتری عملا برای شهریه(tuition) دانشجوی اینترنشنالش باید بپردازه و براش نمیصرفه.

حالا مگه دکترا این شکلی نیست؟ نه نیست. دلیلش این هست که اصلا منبع درآمد خیلی از دانشگاه ها از شهریه بچلر(لیسانس) و شهریه مسترز هست. دانشجوی دکترا برای دانشگاه عموما بازدهی علمی دارن با مقاله و گرفتن پروژه از صنعت در حالی که این قضیه توی مسترز و لیسانس کمه و اونا باید درس هم پاس کنن و هزینه کلاس و استاد و لب یا آزمایشگاه هم وجود داره. مثلا توی یکی از دانشگاه های کانادا شهریه سالانه مسترز ممکنه بالای 20 هزار دلارکانادا بشه برای اینترنشنال و برای کانادایی شاید یک سوم این مقدار باشه. دقت کنید که این 20 هزارتای مثالی فقط برای یک سال هست و شما باید 2 کنید(حتی گاهی 3 اگر 3 ساله بخواید بخونید) و هزینه زندگی هم که اصلا کم نیست و اگه بخواید اکسیژن هوا مصرف کنید و در شهرهای کوچیک کانادا سالی حداقل 10 هزار دلار فقط برای خوراک و مسکن و چیزای دیگه کنار بذارید. بنابراین سلف فاند رفتن( با هزینه شخصی) اصلا و ابدا به صرفه نیست. مگر خیلی خیلی پولدار باشید و رزومه خوبی هم در کنارش داشته باشید که اکثرا این طوری نیستن و اگر کسی هم رزومه خوبی داشته باشه قانع به سلف فاند رفتن نیست اصلا.

تعداد پوزیشن های مسترز توی آزمایشگاه های استاد جایی که پروزه از صنعت میاد عموما بسیار کمتر از تعداد پوزیشن های دکترا هست. از قول یکی از دانشجوهای یکی از دانشگاه های تاپ کانادا نصف و یا یک سوم هم میتونه باشه. کوتاه بودن طور مسترز که عموما 2 ساله هست (اگر تز داشته باشه) باعث میشه شما بازدهی کمتری برای استاد هم داشته باشید چون فقط دوسال اونم نصف و نیمه توی آزمایشگاه خواهید بود چون دارین درس هم پاس میکنید و احتمالا باید دستیار آموزشی یا تی ای هم باشید تا خرجتون رو بتونید دربیارید( بله درسته خونه خاله نیست که همین طوری فقط استاد بهتون پول بده چون دانشجوی درخشانی بودین :دی)

یه قضیه دیگه هم که تغییر ت های مهاجرتی کانادا و آمریکاست. الان و شاید تا حدودا چندین سال دیگه ت های مهاجرتی کانادا به سمت مهاجر پذیری میره ولی امکانش هست که با تموم شدن دوره نخست وزیری جاستین ترودو که موافق و حامی مهاجرین هست تندرو ها مثل ترامپ توی ایالت متحده سرکار بیان و کانادا هم مهاجرت رو سختگیرانه تر کنه. الان دانشگاه های کانادا هم به سمتی دارن رو میارن که سعی کنن بیشتر دانشجوی مسترز رو از کانادایی بگیرن. اگر تحصیلات رو مثل یک هرم در نظر بگیرید دیپلم کالچ بچلر مسترز و دکترا هرچقدر از پایین دبیرستان و کالج یا همون کاردانی به سمت دکترا بریم افراد کمتری در جامعه حضور دارن. طبیعتا تعداد دکترا های کانادایی رو اگر نگاه کنید چیزی نمیبینید که درصد خیلی بالاتری اینترنشنال هستن. این قضیه در مورد مسترز صدق نمیکنه.چون هنوز درصد بسیار خوبی از کانادایی ها تمایل دارن که مسترز بخونن (مدرک بالاتر عموما در شرکت ها حقوق بالاتری داره و همچنین تجربه ریسرچ هم برای اولین بار توی مسترز بدست میاد عموما) بنابراین شما دارید با مقدار خوبی دانشجوهای کانادایی یا دانشجوهایی که لیسانس کانادا بودن رقابت میکنین که این رقابت رو به شدت سنگین تر میکنن چون پوزیشن و فاند محدوده( شهریه ها حتی برای کانادایی ها هم سنگینه و دوست دارن که فاند بگیرن ترجیحا)

مثلا من خیلی تصادفی و از طریق سایتی متوجه شدم که یکی از رقبای من برای پوزیشن مسترز آمریکایی هست با معدل بالا و رزومه خیلی خوب. یعنی توی دانشگاه های تاپ کانادا ممکنه رقبای شما حتی آمریکایی باشن که احتمال ترجیح اونا به شما زیاده ( اگر رزومه نزدیک باشه که عموما این شکلی هست)

مثلا یکی از دوستای خودم میگفت امسال یکی از دانشگاه های تاپ کانادا کمیته محور شده. ولی خب توی کانادا و برای مهندسی 99% اگر استادی گفت کمیته محوره داره شمارو محترمانه میپیچونه چون همه چیز تقریبا دست استاده( البته اگر مینیمم های زبان و معدل دپارتمان رو داشته باشین).

سختیش اینه که استاد همه کارست و جوابم نمیدن. عملا از لیست شدن هم سخت تره.

+انتشارات جنگل تخفیف 50% با پست رایگان گذاشته بای خرید اینترنتی از سایتش. من خودم همیشه عاشق کتابای زبان اصلیش بودم. منتها خب باید به چندتا کتابی که دارم برسم و یه چندتاییشون رو بخونم و دیگه نمیرسم الکی فقط کتاب بخرم.

+ یکی از امراض شایع در من چک کردن مرتب بلیت هواپیما هست. که حدودا 5 -6 میلیون اومده روی هربلیتی.

+واقعا تصمیم گرفتم به سرنوشت نه نگم. احتمالا دوباره جی آر ای بدم که نمرم بهتر بشه و مستقیم دکترا برم. شاید هم رنک پایین تر مسترز برم. هیچ چیز معلوم نیست. فقط ناراحت اون پولیم که برای یه دانشگاه دادم با وجود اینکه استادی نتونسته بودم پیدا کنم .اصلا از قبل میدونستم که ریجکتم اونجا چون بالا هم توضیح دادم توی مهندسی اگر برای کانادا استادی نداشته باشید احتمال ریجکتی شما شاید بره بالای 80 90% هرچی دانشگاه تاپ تر این احتمال بیشتر میشه چون عنقدر کاندیدای قوی وجود داره که بیاد و جای شمارو پر بکنه.حتی اگر اکسپت هم بشید فاند شما باید از طرف استاد باشه و باید بگردی بعد از قبول شدن استاد پیدا کنی که احتمال اینکه کسی پر نشده باشه واقعا کمه. این بخش از اپلای واقعا شانس و سرنوشت هست. در حیطه خاصی از رزومه ها حدودا نزدیک بهم هستن سرنوشت تعیین میکنه که چه اتفاقی براتون میفته.

+خیلی خیلی کلافه کننده هست انتظار خیلی هم سخته متاسفانه یه سری درد ها وجود داره ه نمیتونم اینجا بنویسمشون خیلی دیگه شخصی هستن.

+روزهایی هست که عنقدر فشار رومه که فقط دوست دارم بزنم زیر گریه. به معنای واقعی فقط ضجه بزنم. گاهی خیلی سخته تحمل. مینویسم که این روزها یادم بمونه که از نظر روحی چقدر فشار و عذاب و استرس بودم.تمام کم کاری هایی کوچیک و بزرگی که لیسانس کردم اینجا دارن گریبانم رو میگیرن و خفم میکنن انگار. تمام روز هایی که هیچ کاری نکردم و یا وقتم رو تلف کردم ناراحتم میکنن. تمام زمانی که وقت داشتم و استفاده ای نکردم ازش. تمام روز هایی که ترسیدم و جلو نرفتم و کسی هم نبود تا مشوقم باشه. فقط خودم بودم و خودم.