30

امروز متوجه شدم عمق و دلیل احساساتم رو. من عاشقش بودم و اون نهایت تحسین رو برای من داشت. اون شخصیت اول زندگی من بود ولی من براش تحسین برانگیز ترین بودم فقط نه بیشتر.

شاید حس اون نسبت به من باعث این همه تردید من برای قبول کردن پیشنهاد ازدواجش بوده. من خوشحالم از تصمیمی که گرفتم.

قبل از رها کردنش من یه بالن بودم که پرواز میکردم. بعد از رها کردن اون آدم از ذهنم انگار که کیسه های شنی خودم رو بیرون انداخته باشم حس میکنم زندگی و پیشرفت خیلی سریع تر داره پیش میره در حدی که الان انگار اون کیسه های شنی یه نقطه هستن فقط

+یادت باشه زندگی و تلاش تو حالت بیشتر نداره یا موفقیت بدست میاری و تجربه یا فقط تجربه. من توی این لغت نامه چیزی به اسم شکست نمیبینم.

+وی همین امروز متوجه شد که مینیمالیست به حساب می آید یا حداقل ویژگی هایی کلی این دسته را دارد.

+خیلی جالبه. این عقاید همشون توی ناخودآگاه ذهنم انگار مدت ها بوده و ناخودآگاه داشتم بهشون عمل میکردم. این مقاله یه جورایی یعنی انگار کسی لایه زیرین کوه یخ رو آورده باشه بالا و صاف نوشته باشتش.مقاله The purpose of the life رو توی Medium سرچ کنید.

+خیلی اذیتم میکنه وقتی بهم پیام میده. من با یکی از همکلاسی هام رابطه دوستانه واقعا خاصی داشتم که شروعش با علاقه اون اصلا بوده ولی با وجود اینکه حدود 4 سالی هست که هم رو میشناسیم و باهاش صمیمی هستم هیچ وقت بهش علاقه مند نشدم هیچ وقت هم قرار خارج از محوطه دانشگاه رو باهاش قبول نکردم و خوشحالم که هیچ وقت رابطم باهاش از حرف زدن صمیمانه فراتر نرفته(مثل هرپسر دیگه ای که باهاش صمیمی هستم). من درسم تموم شده و اون هنوز دانشگاه هست. ادم کاری و صنعتی هم هست برخلاف درس دانشگاهش. طبیعتا دلیلی دیگه نداریم که باهم صحبت کنیم ولی هنوز بهم تلگرام پیام میده. تا همین چند وقت پیش هرچند وقت یک بار شاید دو سه هفته یک بار صحبت میکردیم و کمکش سعی میکردم بکنم تو پروژه هاش ولی الان بعد از فهمیدن یه سری وقایع دیگه واقعا دوست ندارم بهم پیامی بده و واقعا موندم چطوری باید این رو بهش بگم. هردفعه هم با یه بهانه خیلی بی معنی ای پیام میده. واقعا جزو کسایی هست که براش آرزوی موفقیت و خوشبختی دارم ولی فقط میخوام از این ادم بگذرم و دیگه کاریش نداشته باشم و اونم کاریم نداشته باشه چون خیلی وقتم بعضا گرفته میشه باهاش حرف میزنم/میزدم(به خصوص توی دانشگاه)

یعنی واقعا وقتی رو میتونستم وقت خوش گذرونی های دیگه بکنم با این ادم هدر دادم در حالی که هیچ گونه نفعی نه برای اون داشت(حداقل به ظاهر) و نه من.امیدوارم خودش واقعا دیگه پیام نده. الانم فقط پیام میده و از اینکه من توی 4 سال چقدر دوست خوبی بودم براش تشکر میکنه.